Czechoslovakian Wolfdog

Wilczak czechosłowacki (Czechoslovakian Wolfdog, czes. Československý vlčák) to rasa, która powstała jako hybryda psa i wilka. To duży, przypominający wilka pies o gęstej sierści i bursztynowych oczach. Psy tej rasy są aktywne, szybkie, oddane opiekunowi i chętne do współpracy, natomiast w stosunku do obcych zachowują dużą rezerwę. Wilczaki czechosłowackie bywają lękliwe i często cierpią na lęk separacyjny. Potrzebują więc doświadczonego opiekuna.

Jak każdy pies, wilczak czechosłowacki potrzebuje odpowiednio dobranej i zbilansowanej diety. Oblicz zapotrzebowanie kaloryczne swojego pieska i dopasuj idealne posiłki ze specjalnym rabatem 15% na dwa pierwsze zamówienia.

>>OBLICZ ZAPOTRZEBOWANIE<<

In this article you will learn:

• Czy wilczak czechosłowacki jest groźny?
• Czym różni się wilczak od wilka?
• Ile żyje wilczak czechosłowacki i na co może chorować?
• Czy wychowanie psa rasy wilczak czechosłowacki jest trudne?
• Czy wilczaki czechosłowackie to trudne psy?

Czechoslovakian Wolfdog - Description and appearance of the breed

Wilczak czechosłowacki to duży pies o mocnej budowie i wydłużonej sylwetce, który przypomina wilka zarówno z wyglądu, jak i zachowania. Samce w tej rasie powinny ważyć nie mniej niż 26 kg, a niektóre mogą osiągać masę nawet 40 kg. Suki wilczaka czechosłowackiego są nieco mniejsze, a ich waga zgodnie ze wzorcem rasy powinna wynosić od 20 do 32 kg. Wysokość w kłębie to co najmniej 65 cm u samców i co najmniej 60 cm u suk.

Pies tej rasy ma symetryczną, lekko wysklepioną głowę o długiej, klinowatej kufie zakończonej czarnym nosem. Oczy wilczaka czechosłowackiego powinny być małe, skośne, o barwie bursztynu, a uszy muszą być stojące, trójkątne i stosunkowo krótkie. U psa tej rasy tułów musi być nieco wydłużony, prosty i dobrze umięśniony.

Klatka piersiowa wilczaka czechosłowackiego powinna być pojemna, jednak nie może sięgać łokcia. Ogon u psa tej rasy zawsze jest długi i dobrze owłosiony, powinien być także wysoko osadzony. Kończyny wilczaka słowackiego są proste, suche, ale dobrze umięśnione i sprężyste. Powinny pozwalać psu na harmonijny, lekki i przestrzenny ruch.

Wilczak czechosłowacki ma dwuwarstwową sierść złożoną z prostego włosa okrywowego i bardzo gęstego podszerstka. Psy tej rasy występować mogą w umaszczeniu od żółtoszarego do srebrzystoszarego z charakterystyczną jasną maską. Sierść na spodniej stronie szyi i piersi powinna być nieco jaśniejsza niż reszta ciała.

Czechoslovakian Wolfdog - Character and disposition

Wilczak czechosłowacki to rasa, która powstała na drodze skrzyżowania wilka z psem domowym. Charakter psów tej rasy łączy więc ze sobą instynkt wilka i pozytywne cechy psa. Wilczaki czechosłowackie są niezwykle oddane domownikom i źle znoszą rozłąkę ze swoim stadem (rodziną), natomiast w stosunku do obcych ludzi wykazują dużą podejrzliwość. Nie zawsze przepadają za kontaktami z innymi psami, a silny instynkt łowiecki sprawia, że mogą polować na mniejsze czworonogi.

Character

Wilczak czechosłowacki silnie przywiązuje się do wszystkich członków swojej rodziny, zazwyczaj czule okazuje uczucia, choć potrafi dobitnie pokazać swoje niezadowolenie, jeśli nie jest odpowiednio traktowany. Z tego powodu kontakty wilczaków z dziećmi powinny zawsze odbywać się pod nadzorem osoby dorosłej.

Wilcze instynkty wilczaka czechosłowackiego sprawiają, że psy tej rasy wyjątkowo źle znoszą rozłąkę z domownikami – pozostawione same w domu często demolują mieszkanie, mogą także niszczyć okna, drzwi, wyć i szczekać. Lęk separacyjny w przypadku tych psów jest wyjątkowo trudny do przepracowania, dlatego wilczaki czechosłowackie nie sprawdzą się w roli towarzysza osoby, której często nie ma w domu.

W stosunku do obcych ludzi psy te wykazują dużą nieufność. Sprawdzą się dzięki temu w roli domowego stróża – również ze względu na swój instynkt terytorialny. Jednak z uwagi na skłonność do ucieczek nigdy nie powinny zostawać same nawet w dobrze zabezpieczonym ogrodzie.

Nieodpowiednio zsocjalizowane psy tej rasy mogą zachowywać się agresywnie w kontaktach z obcymi. Dlatego w przypadku wilczaków czechosłowackich mądra socjalizacja jest niezwykle ważna – niezbędne będzie zbudowanie pozytywnych skojarzeń z ludźmi już w bardzo wczesnym wieku psiaka.

Psy rasy wilczak czechosłowacki dość dobrze dogadują się z psami tej samej rasy. Tolerują także obecność innych czworonogów podobnej wielkości, jednak w stosunku do mniejszych od siebie psów i kotów mogą wykazywać bardzo silny instynkt łowiecki.

Polowanie na psa lub inne zwierzę może skończyć się zagryzieniem ofiary, dlatego wilczaki czechosłowackie muszą być zawsze pod kontrolą opiekuna. Udział w przedszkolu dla psów może zmniejszyć ryzyko takich zachowań, jednak nie wygasi całkowicie pierwotnych, wilczych instynktów.

Silnie rozwinięty instynkt łowiecki sprawia, że czujność należy zachować także podczas spacerów w naturze – na łąkach czy w lasach. Wilczak czechosłowacki ma bowiem tendencję do tropienia zwierzyny na „własną łapę” i nie zawsze zareaguje na przywołanie.

Disposition

Wilczaki czechosłowackie są energiczne, szybkie i uwielbiają długie, aktywne spacery. Niezapewnienie im wystarczającej dawki ruchu i ciekawego zajęcia może skutkować frustracją, reaktywnością, zachowaniami destrukcyjnymi i agresją. Wytrzymałe psy tej rasy sprawdzą się w roli towarzysza rowerowych wycieczek, długich wypraw (także górskich) i porannego biegania.

Ze względu na duże wymagania, podejrzliwość i możliwy lęk przed nieznanymi sytuacjami i obiektami, psy tej rasy mogą czuć się przytłoczone miastem – najlepiej będą się czuły w spokojnej okolicy, z dala od tłumu, hałasu i ruchu ulicznego.

Psy rasy wilczak czechosłowacki dość chętnie współpracują z opiekunem, są jednak wyjątkowo inteligentne i samodzielne, dlatego nie należy oczekiwać od nich ślepego posłuszeństwa.

W szkoleniu psów tej rasy trzeba wykazać się cierpliwością, konsekwencją i pomysłowością, nie należy natomiast stosować tzw. twardej ręki. Jeśli szkolenie wilczaka czechosłowackiego sprawia opiekunowi trudności, warto skonsultować się z trenerem lub behawiorystą mającym doświadczenie z tą rasą.

Dobrze zmotywowane wilczaki czechosłowackie sprawdzą się najlepiej w sportach wykorzystujących naturalne instynkty, na przykład w tropieniu użytkowym czy noseworku. Z psem tej rasy można także ćwiczyć agility i obedience.

Czechoslovakian Wolfdog - History of the breed

Rasa wilczak czechosłowacki powstała w dawnej Czechosłowacji wyniku eksperymentalnego skrzyżowania owczarka niemieckiego z wilkiem karpackim. Okazało się, że potomstwo wilka i psa domowego wykazywało wiele cech przydatnych u psów służbowych.

Beginnings

Pierwsze eksperymenty mające na celu skojarzenie psa z wilkiem podjął w 1955 roku Karel Hartl – czechosłowacki naukowiec z wojskowej stacji hodowlanej w Libějovicach. Celem międzygatunkowej krzyżówki było sprawdzenie, czy domieszka wilczych genów poprawi zdrowie, wytrzymałość i odporność owczarków niemieckich wykorzystywanych w służbie straży granicznej.

Pierwsze hybrydy wykazywały wiele wilczych cech, co sprawiło, że ich odchów i szkolenie nie należały do najłatwiejszych i nie przyniosły dużych sukcesów. Dorosłe osobniki krzyżowano więc ponownie z owczarkami niemieckimi, znacząco zmniejszając udział wilczych genów.

Większość psów z trzeciego i czwartego pokolenia mogło przystąpić do standardowego szkolenia psów służbowych i wykazywało znacznie lepszą orientację w terenie, czulszy węch i słuch oraz wyjątkową wytrzymałość fizyczną.

Breed development

Eksperyment Hartla wzbudził ogromne zainteresowanie kynologów, co doprowadziło do sporządzenia pierwszego wzorca wilczaka czechosłowackiego już w 1965 roku. Skojarzenie wilczycy Brity z owczarkiem niemieckim Kurtem stało się podstawą drugiej linii hodowlanej i wzięło udział w dalszym doskonaleniu rasy.

W 1982 roku starania Františka Rosíka z klubu hodowców wilczaka czechosłowackiego doprowadziły do uznania wilczaka jako narodowej rasy Czechosłowacji. Ostatnie krzyżowanie z wilkami miało miejsce w 1983 roku – od tego czasu rasę hodowano wyłącznie z użyciem hybryd.

Po rozpadzie Czechosłowacji patronat nad rasą wilczak czechosłowacki objęła Republika Słowacka na mocy porozumienia pomiędzy Czesko‑Morawską Unią Kynologiczną i Słowacką Wspólnotą Kynologiczną. To uznanie obowiązuje do dziś, choć praca nad wzorcem wymaga wspólnej zgody obu państw.

Oficjalna hodowla wilczaka w Polsce zaczęła się rozwijać w drugiej połowie lat 90., a pierwsze mioty zarejestrowane zostały w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKwP) pod koniec tej dekady.

W 1999 roku FCI uznało wilczaka czechosłowackiego za oficjalnie istniejącą rasę psa.

Current status

Obecnie wilczaki czechosłowackie wykorzystywane są między innymi do pracy przy poszukiwaniach zaginionych osób. Często utrzymywane są także w roli domowego pupila, choć ich wymagający charakter przysparza wielu opiekunom znacznych trudności w wychowaniu i przy codziennej opiece.

Z tego względu rasa wilczak czechosłowacki polecana jest wyłącznie doświadczonym opiekunom, którzy świadomi są wyjątkowych potrzeb tych psów.

Czechoslovakian Wolfdog - Care and health

Pielęgnacja sierści wilczaka czechosłowackiego nie jest skomplikowana, jednak bywa czasochłonna. Psy tej rasy są stosunkowo zdrowe i nie wymagają podawania specjalistycznej diety.

Care

Wilczaki czechosłowackie intensywnie gubią podszerstek w trakcie jesiennej i wiosennej wymiany sierści, dlatego opiekun musi przygotować się na częste i dość czasochłonne szczotkowanie podczas linienia. Do usuwania martwego podszerstka przydadzą się szczotki pudlówki i metalowe zgrzebła.

Gęsta i krótka sierść psa tej rasy nie zbiera zanieczyszczeń, dzięki czemu wilczak czechosłowacki nie wymaga częstych kąpieli. Jeśli jednak kąpiel jest konieczna, warto użyć łagodnego szamponu dla psów o wrażliwej skórze i dokładnie osuszyć sierść, zwłaszcza przy gęstym podszerstku, aby zapobiec odparzeniom.

W codziennej pielęgnacji warto regularnie sprawdzać i w razie potrzeby czyścić uszy psa przy użyciu delikatnych preparatów, aby zapobiec stanom zapalnym i infekcjom. Zęby wilczaka najlepiej myć kilka razy w tygodniu specjalną pastą dla psów, by chronić je przed osadzaniem się kamienia nazębnego.

Pazury wilczaka mogą naturalnie się ścierać podczas aktywności fizycznej, ale warto regularnie je kontrolować i przycinać, jeśli stają się zbyt długie.

Health

Psy rasy wilczak czechosłowacki są wytrzymałe, a ich gęsta sierść zapewnia dobrą izolację przy każdych warunkach pogodowych.

W przeciwieństwie do innych dużych ras wilczaki czechosłowackie mogą żyć w dobrym zdrowiu nawet kilkanaście lat – średnia długość ich życia wynosi 12 lat, jednak niektóre osobniki mogą dożywać nawet 16 lat.

Wilczaki czechosłowackie nie są obciążone genetycznymi predyspozycjami do chorób. Sporadycznie w rasie zdarzają się problemy zdrowotne obejmujące:

• dysplazję stawów biodrowych i łokciowych,
• chorobę zwyrodnieniową stawów,
• mielopatię zwyrodnieniową,
• infekcje oczu,
• niedoczynność tarczycy,
• alergie i nietolerancje pokarmowe.

Ze względu na trudny charakter wilczaki czechosłowackie rzadko trafiają w ręce pseudohodowców. Mimo to osoba chcąca kupić szczeniaka tej rasy powinna zwracać uwagę na pochodzenie malucha.

Przed zakupem niezbędne będzie przeprowadzenie wizyty w hodowli, obejrzenie rodziców miotu i poproszenie hodowcy o przedstawienie dokumentów potwierdzających pochodzenie i stan zdrowia psów. Wybierając sprawdzone hodowle zarejestrowane w ZKwP, minimalizujemy ryzyko wystąpienia dziedzicznych problemów zdrowotnych.

Warto również sprawdzić, w jaki sposób hodowca dba o wczesną socjalizację i habituację szczeniąt. W przypadku wilczaków jest to szczególnie ważne, aby od pierwszych tygodni przyzwyczajały się do różnych dźwięków, zapachów, ludzi, sytuacji i innych bodźców, z którymi mogą zetknąć się w przyszłości. Dzięki temu mają szansę wyrosnąć na stabilne i zrównoważone psy.

Ta praca musi być kontynuowana przez przyszłego opiekuna wilczaka. Na opiekunie spoczywa też obowiązek zapewnienia psu odpowiedniej opieki weterynaryjnej, obejmującej regularne badania profilaktyczne.

Nutrition

Wilczak czechosłowacki nie wymaga specjalistycznej diety. Psy tej rasy nie wykazują większych predyspozycji do skrętu żołądka, jednak mimo to dzienną porcję jedzenia dla wilczaka warto podzielić na 2–3 posiłki podawane o stałych porach i zapewnić psu chwilę odpoczynku po karmieniu.

Ponadto wilczaki czechosłowackie bywają wybredne i mogą przez wiele dni odmawiać karmy, która nie trafi w ich gust. Przy wyborze diety dla psa tej rasy pod uwagę należy wziąć także ewentualne alergie i nietolerancje pokarmowe.

W żywieniu wilczaków czechosłowackich sprawdzają się przede wszystkim posiłki przygotowywane ze świeżych składników. Charakteryzująca się dużą zawartością mięsa i podrobów dieta gotowana lub surowa (BARF) powinna zawierać także niewielki dodatek włókna pokarmowego w postaci świeżych warzyw, musi być również uzupełniana o niezbędne suplementy mineralno-witaminowe.

Żywienie wilczaka czechosłowackiego źle zbilansowaną, niedoborową dietą może stać się przyczyną zaburzeń wzrostu we wczesnym wieku, a także zwiększyć ryzyko dietozależnych chorób przewlekłych.

Z tego względu opiekunowie niemający wystarczającego doświadczenia w układaniu zdrowego jadłospisu dla psa nie powinni podejmować prób samodzielnego żywienia pupila. Warto skorzystać z pomocy psiego dietetyka, który rozpisze dietę dopasowaną do indywidualnych potrzeb.

A co z opiekunami, którzy chcą karmić swojego wilczaka świeżym jedzeniem, ale brakuje im czasu na samodzielne przygotowywanie posiłków? Dobrą, bezpieczną alternatywą może być żywienie psa zbilansowanymi posiłkami oferowanymi przez PsiBufet – firmę cateringową dla psów.

Delikatnie gotowane jedzenie PsiBufet powstaje zgodnie z zaleceniami doświadczonych dietetyków zwierzęcych, którzy opracowali pełnowartościowe receptury zapewniające psom wszystkie niezbędne składniki odżywcze w odpowiednich proporcjach.

Bazujące na mięsie i podrobach receptury te nie zawierają zbędnych wypełniaczy ani sztucznych dodatków mogących wywoływać u psa alergię. Są natomiast wyjątkowo smakowite i lekkostrawne, dzięki czemu sprawdzą się w żywieniu nawet bardzo wybrednych i wrażliwych psów.

Chcesz wypróbować świeże posiłki? Wypełnij krótką ankietę żywieniową o swoim piesku, oblicz jego zapotrzebowanie energetyczne i poznaj propozycję menu wraz z cenami.

>>OBLICZ ZAPOTRZEBOWANIE<<

Czechoslovakian Wolfdog - Trivia

Wilczak czechosłowacki to jedna z dwóch uznawanych przez FCI ras powstałych ze skrzyżowania psa domowego z wilkiem. Drugą międzygatunkową hybrydą jest wilczak Saarloosa (Saarlooswolfhond) wyhodowany w Holandii. Psy te szkolone były do pracy w roli przewodnika osób niewidomych, jednak stosunkowo szybko utraciły swoje cechy użytkowe.

Good to know

Jeśli planujesz zostać opiekunem wilczaka czechosłowackiego, na te pytania warto znać odpowiedzi!

• Gdzie kupić wilczaka czechosłowackiego? Wilczaka czechosłowackiego można kupić w hodowli zarejestrowanej w ZKwP. Ogłoszenia o sprzedaży szczeniąt znajdują się między innymi na portalach sprzedażowych i na stronie Związku Kynologicznego w Polsce.
• Czy wilczak czechosłowacki jest niebezpieczny? Odpowiednio zsocjalizowany wilczak czechosłowacki po zrównoważonych rodzicach nie powinien być niebezpieczny. Nieodpowiednie wychowanie psa tej rasy może jednak skutkować lękliwością, która zwiększy ryzyko zachowań agresywnych. Wilczaki czechosłowackie przejawiają także silny instynkt łowiecki, który może sprawić, że będą niebezpieczne dla innych, szczególnie mniejszych psów.
• Ile kosztuje wilczak czechosłowacki? Cena szczeniaka wilczaka czechosłowackiego wynosić może do 7000 zł. To, ile kosztuje wilczak czechosłowacki, zależeć będzie przede wszystkim od stanu zdrowia i osiągnięć wystawowych rodziców miotu, a także renomy hodowcy.
• Ile żyje wilczak czechosłowacki? Średnia długość życia psa tej rasy wynosi około 12 lat. To, ile żyć będzie wilczak czechosłowacki, zależy w dużej mierze od jego genów, a także rodzaju diety i profilaktyki zdrowotnej.
• Jakie psy grały wilkory w „Grze o tron”? Wilkory w Grze o tron grane były przez psy rasy Northen Inuit, które podobnie jak wilczaki czechosłowackie mają w sobie domieszkę krwi wilka. Aktorzy serialu apelują, by nie kupować psów w tym typie tylko ze względu na ich wygląd. Psy pierwotne przypominające wilka są trudne w wychowaniu i mogą wykazywać wiele problemowych zachowań, przez które często trafiają do schronisk lub poddawane są eutanazji.
• Czym się różni wilczak czechosłowacki od wilka? Wilczak czechosłowacki to udomowiona rasa psa, która została sztucznie wyhodowana ze skrzyżowania wilka karpackiego z owczarkiem niemieckim. W przeciwieństwie do dzikiego wilka wilczak może być szkolony, żyć w domu i tworzyć więź z człowiekiem, choć zachowuje część dzikich instynktów.
• Wilczak czechosłowacki czy wilczak Saarloosa? Obie rasy powstały z krzyżówki wilka z psem, ale różnią się pochodzeniem i charakterem. Wilczak czechosłowacki został wyhodowany w Czechosłowacji jako pies służbowy i jest bardziej aktywny oraz podatny na szkolenie, natomiast wilczak Saarloosa, stworzony w Holandii, ma bardziej niezależny charakter i bywa trudniejszy w prowadzeniu.
• Czy wilczaki szczekają? Wilczaki czechosłowackie szczekają rzadko – zdecydowanie mniej niż inne rasy psów. Zamiast szczekania częściej używają innych form komunikacji, takich jak skomlenie, warczenie czy wycie.
• Czy wilczaki wyją? Tak, wycie to naturalna forma komunikacji dla wilczaka czechosłowackiego, odziedziczona po wilczych przodkach. Niektóre osobniki wyją częściej, zwłaszcza w odpowiedzi na dźwięki, samotność lub emocje.
• Czy na wilczaka trzeba mieć pozwolenie? W Polsce nie trzeba mieć specjalnego pozwolenia na posiadanie wilczaka czechosłowackiego, ponieważ nie jest on uznawany za rasę niebezpieczną.
• Jakie są najczęstsze problemy behawioralne wilczaka czechosłowackiego? Do najczęstszych problemów należą lęk separacyjny, niszczenie przedmiotów, trudności w przywołaniu oraz nieufność wobec obcych. Rasa ta wymaga konsekwentnego szkolenia, odpowiedniej socjalizacji i dużej ilości aktywności fizycznej oraz umysłowej.
• Czy wilczak czechosłowacki gubi dużo sierści? Wilczak czechosłowacki gubi dużo sierści, zwłaszcza w okresie linienia – zazwyczaj dwa razy do roku, wiosną i jesienią. Wtedy zrzuca intensywnie gęsty podszerstek, co może powodować spore ilości sierści w domu. Regularne szczotkowanie, szczególnie w okresach linienia, pomaga ograniczyć ilość wypadającego włosa i utrzymać sierść w dobrej kondycji.